Mijn visie
-
Docent
-
Maker
-
Inclusie
Docent
Ik als docent, wil ervoor zorgen dat mijn leerlingen een les op maat krijgen. Als ik les geef, kijk ik naar elk individu apart. Zo wil ik hen een persoonlijke aanpak bieden. Op deze manier kan ik iedereen persoonlijke feedback geven tijdens mijn lessen. Maar nog belangrijker is, dat op deze manier ieder individu ook uitgedaagd wordt. Iedereen is anders en ieder heeft zijn eigen kwaliteiten. Deze individuele sterktes wil ik in mijn lessen naar boven zien komen.
Door mijn aanpak wil ik mijn leerlingen motiveren, door ze te laten uitbloeien in hun kwaliteiten. Want wie in iets sterk is, zal automatisch zich net dat ietsje beter voelen bij zaken die minder goed gaan. Zo wil ik hun laten ondervinden dat alles mogelijk is en niets onmogelijk binnen hun lichamelijk en trainbaar kunnen. Als je het maar graag doet en er hard genoeg voor werkt.
Maker
In de makende rol krijg ik het gevoel dat ik echt een boodschap naar buiten kan brengen. En als ik in deze rol spring merk ik al snel dat ik niemand wil uitsluiten. Net als in de rol van docent, hou ik ervan om mij te focussen op wat mensen kunnen. En dan breng ik nog het liefst een verrassingseffect naar boven bij mensen. Dat als ze naar een stuk van mij kijken, telkens het gevoel krijgen of geraakt worden door het onderwerp van het stuk en niet door de verscheidenheid aan dansers.
Voor mij is het dus belangrijk dat iedereen zich kan ontwikkelen. Wie of wat je ook bent. Of je nu een beperking hebt of niet, dat maakt voor mij geen verschil. Wat is dat zelfs, een beperking? Moeten we ons niet beginnen focussen op wat mensen WEL kunnen. We kunnen allemaal met en van elkaar leren. Hoe groot of klein je bent, welke huidskleur je hebt, waar je vandaan komt, beperking of geen beperking, in een rolstoel of met één arm,… we kunnen allemaal leren van elkaar.
En dat is iets waar ik vanuit vertrek bij het maken van mijn stukken. Ik wil ook de mensen zelf net dat tikkeltje verder drijven dan ze zelf dachten van wat ze konden. Zo help ik hen ook om hun kwaliteiten zelf te ontdekken en verder te ontwikkelen. Dit alles onder het motto: Alles is mogelijk en niets is onmogelijk. En als je zo aan een stuk begint dan kan er alleen maar het best mogelijke uitkomen.
Ik zei in het begin al dat ik een boodschap naar buiten wil brengen, het werken met iedereen is er al één van. Verder werk ik heel graag met maatschappelijke thema’s. Dit moet niet perse het thema van de dans zelf zijn, maar dat zou wel kunnen. Het thema kan ook tussen de dansers zelf zitten. Mijn inspiratie haal ik gewoon uit mijn dagelijkse leven. De confrontatie van de samenleving waar we nu in leven. Of uit het verhaal van mijn dansers. Want iedereen heeft wel een verhaal te vertellen.
Een woord dat vele hier bij zouden plaatsen is: Inclusie. Dit klopt ook. Maar toch zou ik liever van dit woord af geraken. Voor mij is het belangrijk dat iedereen een eerlijke kans krijgt. Een kans om zich tot het maximale van hun kunnen te ontwikkelen en de dingen doen die ze graag doen.
Inclusie is een veelzeggend woord. Inclusief, dit betekent alles en iedereen erbij in, niet exclusief. Toch vergeten we nog te vaak sommige mensen erbij te nemen. Je bent pas echt inclusief wanneer je ook werkelijk iedereen toelaat. Ook mensen met een beperking. Deze vallen er namelijk vaak uit. En dit zijn net de mensen waar ik heel veel gevoel bij heb. Dit komt omdat ik op vroege leeftijd al heb mogen ervaren dat zij zeker meer kunnen dan we soms denken. Zij hebben ook hun kwaliteiten.
Inclusie gaat veel verder dan een lichte huidskleur of donkere huidskleur, groot of klein, dik of dun, jong of oud, beperking of geen beperking. Of het gaat ook niet verder misschien.
Voor mij is het een woord dat staat voor iedereen die zichzelf moet kunnen zijn. We kunnen allemaal leren met en van elkaar, want ieder heeft zijn eigen levensverhaal. Voor mij gaat het om het samenbrengen van verschillende mensen die een verhaal te vertellen hebben. En dit door een taal die we allemaal verstaan, namelijk beweging/dans. Ook al spreek je de taal niet, nog kan je zoveel bewegingen die je misschien wel dagelijks doet omzetten in een dansbeweging. Heb je maar één arm, heb je een gezicht dat wat weg heeft van iemand met het syndroom van down, ben je 3 jaar of ben je 70 jaar? Iedereen die dezelfde beweging ooit heeft gezien of gedaan kan deze al dansend leren.
Mensen doen heel veel met beweging, los van dansen, zonder dat ze het door hebben. Tot je ze er bewust van maakt dat je er een dansbeweging van zou kunnen maken. Iedereen kan dus dansen. En op deze manier wil ik iedereen toelaten om ook te dansen en te leren dansen.
Dans is voor iedereen, want alles is mogelijk en niets is onmogelijk.