De weg naar mijn laatste jaar FHK

Al vanaf jonge leeftijd wilde ik dansen en ook echt heel goed worden hierin.  Op mijn 14de ontdekte ik dat er een mogelijkheid was om dans te studeren. Een nieuwe wereld ging voor mij open, waarvoor ik meteen auditie ben gaan doen. Voor deze auditie was ik geslaagd en ik mocht beginnen aan mijn middelbare dansopleiding aan Kunsthumaniora Hasselt (PIKOH). Al snel merkte ik dat mijn lichaam niet de grootste mogelijkheden had, maar ik ben blijven trainen om hierin te groeien en mijn droom als danser waar te kunnen maken. Dit harde werk werd beloond toen ik geslaagd was voor de auditie van danseducatie aan Fontys Hogeschool voor de Kunsten, Tilburg.  

​

Ik vond het heel spannend om al het vertrouwde achter te laten en te verhuizen naar Nederland. Nederland lijkt dichtbij België en we spreken ongeveer dezelfde taal, maar toch is er een groot cultuurverschil. Waar ik ook meteen al veel in mocht leren. Ik heb stappen mogen maken in mezelf durven tonen en voor mezelf uitkomen. In het eerste jaar van mijn opleiding was dit dan ook het eerste wat er tegen mij verteld werd. “Zet jezelf wat meer op de voorgrond, ook jij mag plaats hebben om te dansen en deze nemen voor jezelf”.

Naast het groeien in mijn persoonlijkheid, was ik ook een spons in het opnemen van de technische dansfeedback. Hiernaast wilde ik bij alles wat de opleiding aanbood aanwezig zijn, zodat ik alles in me kon opnemen en nieuwe dingen kon ontdekken en uitproberen. Het fijne aan mijn opleiding vind ik dat je ook echt heel veel verschillende dingen kan ontdekken. Je kan jezelf ontdekken als docent, performer en dansmaker. Je kan in deze drie onderdelen ook echt je eigen weg zoeken en ontdekken waar jouw kracht ligt. Dit ontdek je echt door het te gaan doen in alle verschillende stages die je vanaf je eerste tot laatste jaar loopt. ‘Doen’ is ook echt een woord dat bij mij past. Ik wil gaan en al doende leren en ontdekken.
Daarna ga ik reflecteren hoe het gelopen is. Vroeger deed ik deze reflectie vooral in mijn hoofd, op de opleiding heb ik geleerd om uitgebreid schriftelijk te reflecteren.

In alle stages die je loopt, kom je met alle doelgroepen in contact. Zelf miste ik hier nog de doelgroep die vaak wordt vergeten, namelijk mensen met een fysieke en/of een mentale beperking. Een ontdekking die ik mocht doen op Fontys is dat ik heel graag een verhaal deel met de buitenwereld. Ik had helemaal niet verwacht dat het makerschap iets voor mij was. Wanneer ik vroeger, op mijn middelbare opleiding, zelf iets moest maken klapte ik dicht. Hier ben ik enorm mogen in groeien door de verschillende lessen die we aangeboden kregen op Fontys. Zoals danslab waar je je eigen bewegingstaal gaat ontdekken en dansmaker waar je skills leert om je verhaal uit te drukken in beweging. Een wereld van mezelf leren uitdrukken ging open en daar wilde ik graag nog veel meer in leren.

Vandaaruit heb ik dan ook gekozen voor de profilering dansmaker. Ik wil niet graag alleen mijn verhaal delen met iedereen maar ook dat van andere. Zo wil ik graag stukken maken samen met mensen die een verhaal te vertellen hebben en willen delen. Wie, wat of hoe deze mensen dan mogen zijn dat maakt voor mij niet uit.

Op de opleiding is er ook de mogelijkheid om vrije uren in te vullen. Al snel wist ik dan ook dat ik met deze uren graag een eigen stuk wilde maken. Ik kwam terecht bij Social Label waarvoor ik een voorstelling mocht gaan maken. Zij brachten mij in contact met Handweverij ASVZ, waar ik Sanne ontmoette. Samen zijn we de voorstelling ‘Zullen we samen’ gaan maken. Een voorstelling over het kunnen steunen en leunen op elkaar. In mijn vrije ruimte heb ik mogen voelen dat mijn hart ligt bij mensen iets mee te geven bij het kijken van een voorstelling en dat ik dan het liefst werk met iedereen die ook een gevoel wil overbrengen aan het publiek. Hierin wil ik graag mezelf verdiepen en meer leren. Zo ben ik dan ook mijn 4de profileringsjaar ingestapt met de vraag: Hoe kan je, zowel mensen met als zonder beperking, op een artistieke wijze gelijk betrekken in een maakproces. Mensen die me hierin inspireren zijn Joop Oonk (Misiconi) en Jordy Dik (Compagnie21).